Ευγένιος Σπαθάρης - ένα όνομα που έχει αγαπηθεί γενιές τώρα, περνώντας πρώτα μέσα από τις παιδικές μας καρδιές και έπειτα στην καθιέρωση του ως ο πρωτεργάτης - πατέρας του Ελληνικού θεάτρου σκιών.
Ο Ευγένιος γεννήθηκε κάτι μέρες σαν σήμερα, στις 2 Ιανουαρίου του 1924, διακεκριμένος καραγκιοζοπαίχτης και ζωγράφος.
Ως ζωγράφος συμμετείχε σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις σε Νέα Υόρκη, Παρίσι, Ζυρίχη κ.α.
Υπήρξε μέλος του ελληνικού θεάτρου σκιών από νεαρή ηλικία. Με παρακίνηση του πατέρα του από πολύ μικρή ηλικία μυήθηκε στην τέχνη του καραγκιοζοπαίχτη, οδηγώντας την σε διαφορετικά και μεγαλύτερα μονοπάτια από εκείνα των φτωχικών γειτονιών της τότε κατοχικής Ελλάδας.
Με αφετηρία το πατρικό του σπίτι στην Κηφισιά ο Σπαθάρης ξεκίνησε το μεγάλο του ''ταξίδι'' στην ιστορία. Εκτός από τις παραστάσεις του σε γειτονιές της Αθήνας και στην ευρύτερη περιφέρεια της Ελλάδας η φωνή και οι περιπέτειες του αγαπητού μας Καραγκιόζη παίχτηκαν επανειλημμένα σε ξένες πρεσβείες, θέατρα, Γεννάδειο σχολή κ.α.
Οι παραστάσεις δεν ήταν κατά κόρον με φιγούρες σκιών αλλά και με ''έμψυχο υλικό'' ηθοποιούς όπου και παίχτηκαν δικές του παραστάσεις όσο και του πατέρα του στο σανίδι του Κρατικού Θεάτρου Β' Ελλάδος, Θέατρο Χατζώκου, Ελληνικό Χορόδραμα κ.α.
Εντός συνόρων ήταν αδιαμφισβήτητα ο κορυφαίος στο είδος του αλλά η ακόρεστη αγάπη του για το θέατρο σκιών τον οδήγησε εκτός Ελλάδας, συμμετέχοντας σε διάφορα συνέδρια και φεστιβάλ που είχαν να κάνουν με την αγάπη του το θέατρο σκιών.
Εμφανίστηκε σε διάφορες μεγάλες πόλεις εκτός Ελλάδας όπως Παρίσι, Κάιρο, Ρώμη, Λονδίνο, Κοπεγχάγη Λιέγη κ.α
Ως ανήσυχος καλλιτέχνης διετέλεσε μέλος του Καλλιτεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος όσο και του Ινστιτούτου Παγκόσμιου Θεάτρου ( της ΟΥΝΕΣΚΟ ). Στη μεγάλη του πορεία και των παρουσιάσεων του τιμήθηκε και βραβεύτηκε με το Βραβείο Ρώμης (1962), με το Α' Μετάλλιο του Πρίγκιπα του Μόντ, Α' Βραβείο Μετάλλιο Τοσκανίνι (1978), Α' Βραβείο Πολωνίας (1978) κ.α.
Στην Ελλάδα τιμήθηκε το 2007 από το υπουργείο Πολιτισμού για την προσφορά του στο θέατρο σκιών που υπηρέτησε όλη του τη ζωή και του αναγνώρησε τον τίτλο του μεγάλου δασκάλου.
Στην όλη του πορεία δεν ξέχασε να αφήσει στις επόμενες γενιές την πολύτιμη όσο και πλούσια παρακαταθήκη του απο το μεγάλο του έργο. Έργο ζωής-χρόνων οικογενειακής δουλειάς όσο και προσωπικής. Κατά το παρελθόν αρχές δεκαετίας του 60' έκδοσε 13 έντυπα-περιοδικά με ιστορίες δικές του και του πατέρα του όπως και 18 δίσκους με ηχητικό υλικό.
Όμως η επιτομή της προσφοράς του στις τέχνες και τον πολιτισμό της χώρας ήταν η ίδρυση του Σπαθάρειου Μουσείου Θεάτρου Σκιών στο Δήμο Αμαρουσίου που έγινε πράξη το 1991 και έχει ώς στόχο την ενημέρωση και διάδοση αυτής της λαικής τέχνης που κινδυνεύει να χαθεί στις μέρες μας.
Τα φώτα του μπερντέ έσβησαν οριστικά για τον μεγάλο μας καραγκιοζοπαίχτη στις 13 Μαίου του 2009, όταν κατά τη διάρκεια τιμητικής εκδήλωσης (στις 6 Μαιου ) στο Ινστιντούτο Γκαίτε Αθηνών ένιωσε μία αδιαθεσία και λιποθύμησε με αποτέλεσμα να υποστεί απο την πτώση σοβαρή κρανιοεγκεφαλική κάκωση λόγω της οποίας και κατέλειξε.
Η φιγούρα του αγαπημένου μας Καραγκιόζη δεν θα πάρει ξανά ζωή απο τα χέρια του μεγάλου αυτού καλλιτέχνη αλλά δεν θα πάψει να ζεί μέσα μας, γιατί απλά ο Καραγκιόζης είναι ο ίδιος ο Έλληνας με τα καλά και τα κακά.
Το καλοκαιράκι έφτασε, τι έφτασε δηλαδή, είμαστε ήδη στα μισά του. Τι καλύτερο από το να είσαι καλοκαίρι στην Ελλάδα και ειδικά σε νησί, βόλτες στα σοκάκια, καφεδάκια και βουτιές στην θάλασσα, το βραδάκι για κανένα ποτάκι και όλα μοιάζουν να είναι τέλεια και ιδανικά. Μέσα σε όλοι αυτή την τελειότητα υπάρχουν όμως και κάποια πράγματα που ακόμα και στις διακοπές σου σε εκνευρίζουν και δεν μπορείς να χαλαρώσεις. 
