Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς για τον ηρωισμό της ελληνικής φυλής, τους 300 Σπαρτιάτες του Λεωνίδα που κράτησαν στα στενά των Θερμοπυλών τους χιλιάδες των μισθοφόρων των Περσών, τις ορδές των Οθωμανών που για αιώνες χτυπούσαν σαν μαινόμενο κύμα τα τείχη της Βασιλεύουσα με αυτοκράτορες που στάθηκαν όχι απλά σαν ηγέτες μιας αυτοκρατορίας αλλά σαν σημαιοφόροι αξιών. Όπως ο Μέγας Κωνσταντίνος, ο Βασίλειος ο Βουλγαροκτόνος και ο τελευταίος όλων Κωνσταντίνος Παλαιολόγος που έμεινε στη ιστορία ως '' Μαρμαρωμένος Βασιλιας'' ή μετέπειτα τον ξεσηκωμό των Ελλήνων στον Τουρκικό ζυγό που κράτησε 400 ολόκληρα χρόνια;
Από τα σχολικά μας χρόνια όλοι λίγο πολύ γνωρίζαμε για τη συμβολή και την ανδρεία των ηρώων, που συνετέλεσαν ώστε εμείς σήμερα να απολαμβάνουμε πράγματα τα οποία θεωρούμε δεδομένα και αυτονόητα όπως η ελευθέρια. Ήρωες όπως Κολοκοτρώνης, Καραϊσκάκης, Κανάρης, Παπαφλέσσας και τόσοι άλλοι μας γεμίζουν δέος και υπερηφάνεια για το ζήλο τους στην ιδέα του αγώνα.
Ελευθερία την οποία πλήρωσε με πολύ αίμα, αίμα αμούστακων παλικαριών που τη στιγμή που φώναζαν "ΑΕΡΑ" στα Ελληνοαλβανικά σύνορα μία ριπή έπαιρνε την τελευταία τους πνοή απ΄τα είδη παγωμένα τους χείλη.
Αλλά εκεί δίπλα τους ήταν και ένας άλλος αφανής για τους περισσότερους από εμάς ήρωας η Ελληνίδα γυναίκα.
Ελληνίδα γυναίκα που για κάποιους ήταν η μάνα, η αδερφή, η σύζυγος, μεταφέροντας ακούραστα μέσα από δύσβατα μονοπάτια και σε δριμύ κρύο ρουχισμό, πολεμοφόδια και φαρμακευτικό υλικό που χρειάζονταν ανα πάσα στιγμή οι τραυματίες του μετώπου.
Οι ηλικιωμένες και όχι μόνο, που είχαν παραμείνει πίσω στα χωριά/σπίτια δε σταμάτησαν στιγμή να υφαίνουν ρουχισμό κυρίως φανέλες και κάλτσες για την ζεστασιά και καλύτερη όσο το δυνατό προστασία των στρατιωτών μας από τις δύσκολες καιρικές συνθήκες που επικρατούσαν για την αποφυγή των κρυοπαγημάτων από το ψύχος.
Επίσης δεν θα μπορούσαμε να μην αναφέρουμε τη συμβολή των Ελληνίδων γυναικών στο νευραλγικό κομμάτι της εθνικής Αντίστασης, όπου εκατοντάδες εξ' αυτών στήθηκαν στα εκτελεστικά αποσπάσματα φωνάζοντας "ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ" απέναντι στο φασίστα κατακτητή και τους δοσίλογους προδότες. Αντίσταση η οποία χωρίς εκείνες ίσως να μην είχε καταφέρει τόσα καίρια και σημαντικά χτυπήματα στην άρτια εξοπλισμένη μηχανή του Γ' Ράιχ.
Τελειώνοντας θα ήθελα να αποθέσω ένα φόρο τιμής σε όλες αυτές τις ανώνυμες και επώνυμες Ελληνίδες που με τη θυσία τους έγιναν παράδειγμα προς μίμηση για τις επόμενες γενεές των Ελλήνων/δων και οι οποίες δεν είχαν σε τίποτα να ζηλέψουν από τις προκατόχους τους. Εκείνες στο Σούλι, του Ζαλόγγου και τόσες άλλες συμπεριλαμβανομένου Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα και Μαντώ Μαυρογένους που υπήρξαν σημαιοφόροι στην επανάσταση του γένους το 1821'.
Όπως έλεγαν και η σκληροτράχηλες Σπαρτιάτισσες '' ή ταν ή επί τάς'' γιατί μόνο έτσι μπορείς να επιτύχεις το πιο πολύτιμο αγαθό του ανθρώπου που είναι η Ελευθερία.
και όπως μας θυμίζουν οι στίχοι του Εθνικού μας Ύμνου :
'' Σε γνωρίζω από την κόψη του σπαθιού την τρομερή
σε γνωρίζω από την όψη που με βία μετράει τη γη
απ' τα κόκαλα βγαλμένη των ΕΛΛΗΝΩΝ τα ιερά
και σαν πρώτα ανδρειωμένη χαίρε ώ χαίρε, ΛΕΥΤΕΡΙΑ!''
Στίχοι: Διονύσιος Σολωμός
Επιμέλεια άρθρου: Βελλερεφόντης
