Tromero News: Καλωσήρθατε! Επικοινωνήστε στο tromeronews@gmail.com

H χαρτοπαιξία την Πρωτοχρονιά

Ένα από τα έθιμα την περίοδο των Χριστουγέννων και κυρίως την παραμονή της Πρωτοχρονιάς είναι το '' κυνήγι '' της τύχης. Η χαρτοπαιξία και γενικότερα ο τζόγος είναι ένα ευρέως διαδεδομένο έθιμο σε πολλές περιοχές της Ελλάδας.
Έχει σαν κύριο στόχο το ξόρκισμα της κακοδαιμονίας μίας ολόκληρης χρονιάς που φτάνει στο τέλος της, και την ελπίδα για ένα νέο τυχερό έτος.
Κάθε χρόνο σε καζίνα, λέσχες και απανταχού καφενεία σε όλη την περιφέρεια παίζονται και αλλάζουν χέρια πάνω στην πράσινη τσόχα μεγάλα χρηματικά ποσά ( νόμιμα και μη ).
Αυτό έχει να κάνει κυρίως με την αίσθηση του γρήγορου και εύκολου κέρδους μέσα σε λίγα μόνο λεπτά της ώρας ή σε μία μονάχα ζαριά. Η σκέψη αυτή από μόνη της και σε συνάρτηση της κρίσης που ζούμε στις μέρες μας, όλο και περισσότεροι ψάχνουν τη '' θεά '' τύχη να τους χαμογελάσει πίσω από τις φιγούρες μίας τράπουλας.
Όπως και να έχει όλοι λίγο ως πολύ θα μπούμε στον πειρασμό να '' φλερτάρουμε '' κατά μία έννοια την τύχη μας αλλά ως εκεί. Καλό θα είναι με φίλους και καλή παρέα να περάσουμε ευχάριστα τη βραδιά της Πρωτοχρονιάς παίζοντας, χωρίς όμως το παιχνίδι να μετατραπεί σε πάθος και κυρίως ένα είδος κυνηγιού μαγισσών.
Επομένως όσοι κάνετε την κίνηση και βρεθείτε σε ένα φιλικό '' καρέ '' απλά διασκεδάστε το και μην αφήσετε την αδρεναλίνη να σας παρασύρει, γιατί όπως όλοι ξέρουμε είναι απλά ένα παιχνίδι.
Γι΄αυτό το μόνο που μπορώ να σας ευχηθώ την ώρα της αλλαγής του χρόνου είναι καλή τύχη σε όλους και μη ξεχνάτε όπως λέει ο λαός όσοι χάνουν στα χαρτιά κερδίζουν στην αγάπη όποια και αν είναι αυτή.
Διαβάστε περισσότερα »

Diego Armado Maradona "o comadande" των γηπέδων

Ποιος δεν έχει δει ή δεν έχει ακούσει έστω κάτι για τον μεγάλο αυτό αθλητή που ακούει στο όνομα Ντιέγκο Αρμάδο Μαραδόνα ( Diego Armado Maradona ) όπως σωστά προφέρεται. Γεννημένος στη Λάνους του Μπουένο Άιρες της Αργεντινής στις 30 Οκτωβρίου του 1960 δεν άργησε να κάνει εμφανή την παρουσία του στα αθλητικά δρώμενα.

Σε ηλικία μόλις 15 ετών έγινε επαγγελματίας με τα χρώματα της Αρχεντίνος Τζούνιορ ενώ στα 16 του σκόραρε για πρώτη φορά απέναντι στη Σαν Λορέντζο. Με την μεταπήδηση του στην Μπόκα Τζούνιορς ξεκίνησε ένα μακρύ αλλά συνάμα μαγικό ταξίδι για τον νεαρό τότε Αργεντίνο άσσο που έμελλε να γράψει με χρυσά γράμματα το όνομα του στην ιστορία του παγκόσμιου ποδοσφαίρου.

Λόγω της ηλικίας του δεν μπόρεσε να λάβει μέρος στο Μουντιάλ του 1978 ( παγκόσμιο κύπελλο ) γιατί ήταν μόλις 18 χρόνων και δεν είχε δικαίωμα συμμετοχής αλλά τον αμέσως επόμενο χρόνο με την Εθνική ομάδα των Νέων κατέκτησε το βαρύτιμο τρόπαιο, το οποίο ήταν και η αρχή για μια μεγάλη πορεία στα γήπεδα.

Στο μουντιάλ της Ισπανίας το 1982 ως βασικό μέλος του εθνικού συγκροτήματος της Αργεντινής δεν κατάφερε να διακριθεί, διατηρώντας το τρόπαιο για τη χώρα του, αφού αποκλείστηκε στα προημιτελικά από την αιώνια αντίπαλο της Βραζιλία, με εκείνον να αποβάλλεται από το παιχνίδι εξ αίτιας του ιδιόρρυθμου χαρακτήρα του κάτι για το οποίο δεν τον κατηγόσαν οι συμπατριώτες του.

Η κακή πορεία της Εθνικής Αργεντινής δεν ξεθώριασε στο παραμικρό τη λάμψη του χαρισματικού αυτού παίκτη αφού η Ισπανική Μπαρτσελόνα του προσέφερε ένα παχυλό συμβόλαιο έτσι ώστε να τον εντάξει στο δυναμικό της ( 1982-1985 ). Η Ισπανία δεν ήταν και τόσο '' τυχερός '' ποδοσφαιρικός προορισμός για τον Ντιεγκίτο και σε συνδυασμό με κάποια προβλήματα υγείας φεύγει από την Primera Division και βρίσκει ποδοσφαιρική στέγη στο Campionato της γειτονικής Ιταλίας.

Ο Μαραντόνα βρίσκει ποδοσφαιρικό λιμάνι στην μικρή έως τότε ομάδα του φτωχού νότου τη Νάπολι. Μία ομάδα που ο Μαραντόνα την πήρε στην κυριολεξία από το χέρι και την ανέδειξε σε μία μεγάλη και υπολογίσιμη δύναμη την εποχή εκείνη. Κοιτώντας στα μάτια μεγάλους αντιπάλους της όπως τη Γιουβέντους, Μίλαν, Ιντέρ κ.α. Με τη Νάπολι ο Μαραντόνα κατέκτησε 2 Πρωταθλήματα Ιταλίας ( scudetto ), 1 κύπελλο Ιταλίας και το Κύπελλο UEFA 1989.

Ο Ντιέγκο λατρεύτηκε σαν επίγειος θεός στη Νάπολι αν και τα εξωγηπεδικά του παραστρατήματα έδιναν και έπαιρναν εκείνο το διάστημα στα ΜΜΕ.

Το αμέσως επόμενο μουντιάλ του Μεξικού το 1986 έμελλε να είναι το αποκορύφωμα της καριέρας του κατακτώντας το παγκόσμιο κύπελλο για λογαριασμό της χώρας του, κάτι που το είχε στερηθεί αλλά και κατηγορηθεί γι΄αυτό στο μουντιάλ της Ισπανίας. Με ηγετική μαεστρία και μεγάλες εμφανίσεις οδήγησε την ομάδα του στην κορυφή της παγκόσμιας elit του παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Φυσικά η μαγικές του κινήσεις μάγεψαν τους λάτρεις του ποδοσφαίρου αλλά και δίχασαν όπως ''Το χέρι του θεού '' στο πρώτο τέρμα απέναντι στην Αγγλία, είδη είχε ξεκινήσει ο μύθος του και η αναπόφευκτη σύγκριση του με τον μεγάλο Πελέ.

Στο αμέσως επόμενο μουντιάλ του 1990 μπόρεσε και κατέλαβε τη 2η θέση στο θεσμό πίσω από την ομάδα της Γερμανίας που αν και η ομάδα του είχε μείνει με 9 παίχτες χρειάστηκε ένα αμφισβητούμενο πέναλτι για να χρίσει τη νέα παγκόσμια πρωταθλήτρια. Όπως και να έχει σε εκείνο το πρωτάθλημα ο Μαραντόνα χειροκροτήθηκε από τους χιλιάδες Ιταλούς φιλάθλους που βρίσκονταν στο γήπεδο και τον τίμησαν για τη μεγάλη του προσφορά στο άθλημα.

Όμως το πλήρωμα του χρόνου είχε φτάσει και με κύριο λόγο τα πολλά εξωγηπεδικά προβλήματα που αντιμετώπιζε, η καριέρα του άρχισε να φθίνει με αποκορύφωμα το τέλος του αγώνα στο μουντιάλ των ΗΠΑ το 1994 απέναντι στο εθνικό συγκρότημα της Ελλάδος όπου και βρέθηκε θετικός σε απαγορευμένες ουσίες.

Τελευταίοι σταθμοί στην ποδοσφαιρική του καριέρα ήταν η Σεβίλλη, η Νιούελς Όλντ Μπόις και η ομάδα της καρδιάς του Μπόκα Τζούνιορς, επισφραγιζόντας έτσι την πορεία του στα γήπεδα ως αθλητής.

Η φανέλα με το θρυλικό Νο 10 έχει αποσυρθεί από το εθνικό συγκρότημα της χώρας ως ένδειξη προσφορά.

Το τι έκανε στην προσωπική του ζωή δεν μας αφορά ο κάθε άνθρωπος έχει τα πάθη του, που τον υποβάλουν σε αυτοκαταστροφή, όμως η πορεία του και η διαδρομή του στους αθλητικούς χώρους τον συγκαταλέγουν στο βάθρο των κορυφαίων αθλητών ποδοσφαίρου (εάν όχι ο κορυφαίος ) όλων των εποχών.
Διαβάστε περισσότερα »

Πρωτοχρονιά στην Ελλάδα.

Η πρωτοχρονιά σαν επίσημη γιορτή εμφανίστηκε στον Ελλαδικό χώρο για πρώτη φορά το 48π.χ
από την τότε Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Έως τότε οι Έλληνες γιόρταζαν μία αντίστοιχη γιορτή, όχι όμως κάθε έτος όπως το εννοούμε στις μέρες μας αλλά στην αρχή κάθε μήνα. Φυσικά λόγω των πόλεων-κρατών εκείνη η μέρα ήταν ξεχωριστή για την κάθε μία από αυτές. Η μέρα αυτή είχε πολλά στοιχεία από τα "Σαρτουνάλια", μία γιορτή των Ρωμαίων η οποία γιορτάζονταν με λαμπρότητα και μεγαλοπρέπεια την εποχή εκείνη.
Λόγω όμως της νέας έως τότε Χριστιανικής θρησκείας και την επιρροή του αυτοκράτορα Μέγα Κωνσταντίνου, αλλάχτηκε η έννοια της γιορτής και τη μέρα εκείνη γιορτάζουμε την ονομαστική γιορτή του Μεγάλου Βασιλείου, επισκόπου του 4ου αιώνα μ.χ και ένας εκ των τριών ιεραρχών.
Τα ήθη και έθιμα που ακολουθούνται είναι πάνω κάτω γνωστά σε όλους μας :
Λίγο πριν την αλλαγή του χρόνου σβήνουν τα φώτα στο σπίτι και τα ανάβουν ξανά μόλις έχει αλλάξει το έτος με τη συνοδεία ευχών.
Η μέρα της Πρωτοχρονιάς γιορτάζεται με λαμπρότητα σε όλη την Ελλάδα και έχει καθιερωθεί ως αργία. Τα μικρά παιδιά την ημέρα της πρωτοχρονιάς αλλά και την παραμονή λένε τα κάλαντα, οι νοικοκυρές ετοιμάζουν νόστιμες λιχουδιές π.χ τη βασιλόπιτα. 
Το έθιμο επιβάλει κατά την εκκλησία τα πρώτα κομμάτια της πίτας να προσφέρονται στο Χριστό, την Παναγία, τον Άγιο Βασίλειο, στο φτωχό, στο σπίτι και μετά σε όλους τους υπόλοιπους παρευρισκομένους. Όποιος βρει στο κομμάτι του το φλουρί θεωρείται ως ο τυχερός του νέου χρόνου ενώ ο κύριος του σπιτιού φροντίζει να βάλει σαν πρώτο άτομο μέσα στο σπίτι κάποιον που εκείνος θεωρεί ότι έχει καλό ''ποδαρικό'' για να κυλήσει καλά το νέο έτος.
Αυτά και κάποια άλλα ακόμα επιβάλει το ''πρωτόκολλο'' των παραδόσεων μας, εσείς όμως όπου και αν βρίσκεστε τη μέρα εκείνη φροντίστε να περάσετε όμορφα με άτομα που αγαπάτε και κυρίως σας αγαπούν γιατί μη ξεχνάτε γλυτώσαμε και μία ''συντέλεια'' δεν είναι και λίγο..!
Χρόνια πολλά και καλή χρονιά σε όλους.
  
Διαβάστε περισσότερα »

Να τα πούμε;

Πόσοι από εμάς δεν έχουμε πάει έστω και μία φορά να πούμε τα κάλαντα;
Φυσικά οι περισσότεροι έχουμε να αφηγηθούμε κάποια ιστορία από εκείνα τα ανέμελα χρόνια, που μας άφησαν ένα ιδιαίτερο άρωμα και χρώμα βαθιά χαραγμένο στη μνήμη και στις καρδιές μας.
Μέρες που περιμέναμε με αγωνία να έρθουν, ώστε να ξεχυθούμε στους δρόμους και  στα σοκάκια της γειτονιάς μας. Με την παρέα μας '' τρυπώναμε '' στα σπίτια των γειτόνων μας τραγουδώντας τα κάλαντα των ημερών.
Άραγε τι γνωρίζουμε για τα κάλαντα και γενικότερα για την προέλευση τους ;
Μόνο από το άκουσμα τους καταλαβαίνουμε λόγω της καθαρεύουσας που χρησιμοποιείται έως και σήμερα ότι θα πρέπει να ανατρέξουμε χρόνια πίσω και συγκεκριμένα στους Βυζαντινούς χρόνους. Τότε αρχές του χρόνου είχαν τις Καλένδες όπου ήταν η αντίστοιχη σε εμάς πρωτοχρονιά. την οποία και γιόρταζαν με λαμπρότητα.
Τα κάλαντα είναι δημοτικά ευχετικά τραγούδια και ψάλλονταν την παραμονή των μεγάλων θρησκευτικών γιορτών ( όπως Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά, Θεοφάνεια κ.α ).
Συνήθως τα τραγουδούν παιδιά ηλικίας 12-15 χρόνων κατά ομάδες με τη συνοδεία μουσικών οργάνων ( όπως το γνωστό μας τρίγωνο, λαούτο, φλογέρα, νταούλι κ.α ) ανάλογα την περιοχή.
Τα τραγούδια έχουν τρία σκέλη: τον χαιρετισμό, την αναγγελία του ερχομού της γιορτής που έρχεται και φυσικά τις ευχές προς τους νοικοκυραίους των σπιτιών.
Στην Ελλάδα έχουν σημειωθεί τουλάχιστον 30 παραλλαγές στα ακούσματα ανάλογα την περιοχή απ΄όπου προέρχονται. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η περιοχή της Μήλου όπου ψάλλονται μονάχα την ημέρα της πρωτοχρονιάς και κάθε χρόνο συντάσσονται νέα. Τα κάλαντα σε πολλές περιπτώσεις έχουν συμβουλευτικό χαρακτήρα ή παρατηρήσεις προς τους άρχοντες του τόπου και λέγονται είτε με τη μορφή π.χ Κρητικής μαντινάδας ή τα '' κοτσάκια '' της Νάξου.
Φυσικά δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε το φιλοδώρημα ή αλλιώς χάρισμα που δίνετε με το τέλος των τραγουδιών στα παιδιά και είναι ο βασικός λόγος της προσμονής εκείνων των ημερών του χρόνου. Παλαιότερα ήταν διάφορα τρόφιμα ( λάδι, καρύδια, μέλι, καραμέλες κ.α ) ενώ στις μέρες μας λίγα χρήματα.
Στη χώρα μας με την εμφάνιση της Βασιλευομένης Δημοκρατίας η φρουρά των ανακτόρων έλεγε τα κάλαντα ενώπιον των Βασιλέων, έθιμο που υιοθετήθηκε από τους βασιλικούς οίκους της Ευρώπης και το έχουμε έως και σήμερα όπου διάφοροι λαογραφικοί σύλλογοι και χορωδίες απ΄όλη την Ελλάδα τα λένε στον Πρόεδρο της χώρας και στους αρχηγούς των κομμάτων.
Λοιπόν σαν έρθουν εκείνες οι άγιες μέρες μη διστάσετε, ανοίξτε την πόρτα του σπιτιού σας αφήνοντας τις αναμνήσεις να σας κατακλύσουν, γυρίζοντας έστω και για λίγο τους δείκτες του χρόνου προς τα πίσω τότε που ήσασταν και ΕΣΕΙΣ παιδιά και με ένα χαμόγελο ξαφνιάζοντας ευχάριστα τους μικρούς εισβολείς σας πέστε πριν από εκείνους .'' Να τα πούμε; ''
Διαβάστε περισσότερα »

10 μέρες πρίν το τέλος του κόσμου..

Τόσο καιρό διαβάσαμε τόσα για το τέλος του κόσμου (θεωρίες των Μάγια κτλ), είδαμε ταινίες που πάνω κάτω μας έδειχναν πως θα τελειώσει όλο αυτό. Τώρα λοιπών μετράμε αντίστροφα 10 μέρες..Οπότε:

 1. Ξέχνα ότι είσαι άνεργος και δεν έχεις λεφτά, αν δεν παίρνεις κουράγιο που και η μισή Ελλάδα είναι άνεργοι, τουλάχιστον πάρε κουράγιο για το ότι θα διαρκέσει μόνο 10 μέρες.


2. Δέν χρειάζεται να πληρώσεις λογαριασμούς, δάνεια, χαράτσι, ασφάλειες κτλ

3. Χρησιμοποίησε ότι χρήματα σου έχουν απομείνει για προσωπική σου ευχαρίστηση χωρίς να σκέφτεσαι το αύριο (αφού δεν θα υπάρχει)

4. Βρίσε επιτέλους το αφεντικό σου, που σε έχει με ένα μισθό της πείνας ενώ δουλεύεις 12ωρο και δεν σου πληρώνει ούτε μία ώρα υπερωρίας. ( Δεν θα αναφερθώ για ένσημα..)

Καθώς διαβάζω το άρθρο, μου φαίνεται πιο "ευχάριστο" το τέλος του κόσμου, από αυτά που θα συμβούν ή θα συνεχίσουν να συμβαίνουν αν δεν συμβεί τίποτα (!@#$).. Ας παραδειγματιστούμε από τις τόσες αποτυχημένες προβλέψεις. Με πιο πρόσφατη εκείνη του 2000 όπου κατά την αλλαγή του χρόνου ήμασταν όλοι με το κινητό στο χέρι περιμένοντας να συμβεί κάτι. Οπότε ΜΗΝ κάνετε τα παραπάνω και απολαύστε τα Χριστούγεννα με αγάπη, υγεία και ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.
Εύχομαι καλές γιορτές σε όλους σας! 


Διαβάστε περισσότερα »

Ταινία για την ζωή του Bob Marley

Ταινία με την ζωή του Bob Marley ετοιμάζει ο βραβευμένος σκηνοθέτης Κέβιν Μακντόναλντ.

Για σχεδόν μισό αιώνα, ο Μπομπ Μάρλεϊ έχει επηρεάσει τόσους πολλούς διαφορετικούς λαούς, με τρόπο που δεν έχει προηγούμενο. Ο θάνατός του τον Μάιο του 1981, όχι μόνο άφησε ένα τεράστιο κενό στη ρέγκε, η οποία αποτελεί σήμερα το πιο “πνευματικό” είδος σύγχρονης μουσικής, αλλά και μία επιβεβαίωση της δημοτικότητάς του αφού έγινε το εφαλτήριο για μια πρωτοφανή μετά θάνατόν διεύρυνση των οπαδών του.

Η ίδια η στάση ζωής του Μάρλεϊ αποτέλεσε με διαφορετικούς τρόπους και πολιτική δήλωση. Έτσι όπως φάνηκε στα πρόσφατα γεγονότα στη Γουόλ Στριτ και στον Αραβικό κόσμο, ακόμα και σήμερα οι νέοι με πολιτική συνείδηση από κάθε γωνιά της γης βρίσκουν αλληλεγγύη και σημείο αναφοράς στη μορφή και φυσικά την μουσική του Μπομπ Μάρλεϊ.

Η διαρκής αύξηση της δημοτικότητας του Μπομπ Μάρλεϊ, δεν είναι ένα απλό ποπ φαινόμενο. Το άλμπουμ-συλλογή “Legend” που κυκλοφόρησε το 1983, ένα από τα 17 άλμπουμ με πωλήσεις μεγαλύτερες των 10,000,000 στην ιστορία της μουσικής, εξακολουθεί ακόμα και σήμερα να πουλά εντυπωσιακά, με περίπου 250.000 πωλήσεις το χρόνο. Στο facebook και στο twitter οι επίσημες σελίδες του Μπομπ Μάρλεϊ έχουν περισσότερους από 33 εκατομμύρια οπαδούς, γεγονός που τον καθιστά εκτός από θρυλικό μουσικό και σπουδαίο πνευματικό ηγέτη και ίνδαλμα για μεγάλη μερίδα της νεολαίας.

Σχετικά με την ταινία:

“Όταν βρισκόμουν στην Ουγκάντα για τα γυρίσματα του Τελευταίου Βασιλιά της Σκωτίας, ένα πράγμα που με εντυπωσίασε όπου και αν πήγαινα, ήταν ότι συναντούσα παντού όλες αυτές τις φωτογραφίες του Μπομπ Μάρλεϊ και τους στίχους από τα τραγούδια του: σε σημαίες, γκράφιτι, τοίχους και σκεφτόμουν πόσο θαυμάσιο ήταν αυτό!” θυμάται  ο  Κέβιν Μακντόναλντ, “Τα ερωτήματα λοιπόν στα οποία ήθελα διακαώς να δώσω απάντηση με την ταινία ήταν: γιατί ο Μάρλεϊ έχει ακόμα τέτοια απήχηση σε όλο τον κόσμο; γιατί τόσος κόσμος ακόμα ταυτίζεται με τη μουσική του σε μεγαλύτερο βαθμό από ότι με οποιονδήποτε άλλον καλλιτέχνη; Ήθελα επίσης να κάνω μια ταινία πιο προσωπική και να εξετάσω: ποιος ήταν αυτός ο άνθρωπος; γιατί έγινε τόσο επιτυχημένος; ποιο ήταν το μήνυμα που έδωσε στους ανθρώπους;”

Εκτός από τις χαρούμενες και ζωηρές σκηνές της ταινίας με τη μουσική του Μάρλεϊ, η οποία ακόμα και στις πιο σκοτεινές της στιγμές κρύβει αισιοδοξία, παρουσιάζονται πληροφορίες και στοιχεία τα οποία θα ήταν αδύνατον να έρθουν στο φως χωρίς τη βοήθεια και τη συνεργασία της οικογένειας Μάρλεϊ. Η σύζυγός του Ρίτα και τα παιδιά του, φίλοι και συνεργάτες μουσικοί, άνοιξαν την καρδιά τους και ξεδίπλωσαν τις αναμνήσεις τους μπροστά στο φακό του Μακντόναλντ και της ομάδας του.

Δεδομένης της όχι και τόσο καλής εικόνας για τη μουσική βιομηχανία που έχουν οι Τζαμαϊκανοί μουσικοί, και ιδιαίτερα οι ρασταφάρι, το να πεισθεί να μιλήσει στην κάμερα ο Νέβιλ Ο' Ράιλι Λίβινγκστον (γνωστός και ως Μπάνι Γουέιλερ) ήταν πολύ σημαντικό. Ο Μπάνι Γουέιλερ είναι ο μοναδικός επιζών από την αρχική σύνθεση των Γουέιλερς (οι άλλοι δύο ήταν ο Μπομπ Μάρλεϊ και ο Πίτερ Τος). Οι Γουέιλερς σχηματίστηκαν στις αρχές της δεκαετίας του ΄60, μέσα από την οικογενειακή και μουσική σχέση μεταξύ του Μπομπ και του Μπάνι τους οποίους αργότερα  συμπλήρωσε ο Πίτερ Τος. Την ίδια εποχή στην Τζαμάικα κορυφώνεται το Κίνημα των Ρασταφάρι, που είχε τις φιλοσοφικές και θεολογικές του ρίζες στη δεκαετία του ΄30, το οποίο και θα συνδεθεί άρρηκτα με την μουσική καριέρα και τα μηνύματα της μουσικής του Μπομπ Μάρλεϊ.

Συνοψίζοντας για το ντοκιμαντέρ MARLEY ο Κέβιν Μακντόναλντ δηλώνει: “Αισθάνομαι ότι ένας από τους λόγους που ο Μπομπ και η μουσική του συνεχίζουν να έχουν τέτοια απήχηση είναι γιατί αγγίζουν τους καταπιεσμένους ανθρώπους όπου και αν αυτοί βρίσκονται, είτε στις Ηνωμένες Πολιτείες, είτε στη Γερμανία ή την Βρετανία, αλλά και περισσότερο από οτιδήποτε άλλο γιατί αγγίζουν τους ανθρώπους στον υπό ανάπτυξη κόσμο οι οποίοι αισθάνονται αδικημένοι και αισθάνονται ότι η Δύση τους έχει εκμεταλλευτεί και εγκαταλείψει. Και εδώ έρχεται μια φωνή που τους λέει: “Θα έρθει και η σειρά σας. Είστε κάτω τώρα, αλλά θα ανεβείτε εκεί πάνω.”.”


Η ταινία θα προβληθεί στις 13 Δεκεμβρίου στους κινηματογράφους.
Διανομή: OXYTOCINEMA/ ΜΙΚΡΟΚΟΜΟΣ

Διαβάστε περισσότερα »

Ιστορίες και μύθοι για τα Χριστούγεννα

 Το έλατο

Το έλατο πρωτοστολίστηκε στη Γερμανία και τη Σκανδιναβία, εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο και έγινε απαραίτητο για όποιον σέβεται τα Χριστούγεννά του.

Εκτός όμως από λαμπρές λάμπες και ηλεκτρικά φωτάκια, στον πλανήτη κυκλοφορούν και πολλές άλλες ιδέες. Στη Λιθουανία, για παράδειγμα, βάζουν στο δέντρο τους μια αράχνη και τον ιστό της. Γιατί ο θρύλος λέει ότι αυτό είχε κάνει μια φτωχή γυναίκα, όσο κοιμόνταν τα παιδιά της. Όταν αυτά ξύπνησαν, ανήμερα Χριστούγεννα, βρήκαν το δέντρο με τους μεταξένιους ιστούς να λάμπει.

Στην Τσεχοσλοβακία στολίζουν το δέντρο με βαμμένα τσόφλια αυγών και στις Η.Π.Α. βάζουν γιρλάντες από ποπ - κορν. Αλλού, κρεμούν κέρατα ζώων και καμπανούλες, για να τρομάξουν τα κακά πνεύματα.

Παλιότερα, έβαζαν αναμμένα κεριά στα έλατα.Το έθιμο γινόταν αιτία για πολλά ατυχήματα!. Έτσι, μέχρι να εφευρεθούν τα ηλεκτρικά φωτάκια, οι προνοητικοί είχαν και έναν κουβά νερό κάτω από το δέντρο, για τον κίνδυνο πυρκαγιάς...
Έως τις αρχές του 19ου αιώνα δεν ήταν διαδεδομένο ευρέως - τοποθετούνταν μόνο στις εκκλησίες. Μερικές φορές μάλιστα, οι εκκλησίες επέβαλαν και την πληρωμή εισιτηρίου σε όσους ήθελαν να το δουν.
Το δέντρο είναι αειθαλές, και συμβολίζει τη ζωή που «πεθαίνει» το χειμώνα. Ο δυτικότροπος τρόπος ζωής, εξαπλώθηκε και στην Ελλάδα και ελαχιστοποίησε την παρουσία του χριστουγεννιάτικου Ελληνικού Συμβόλου, το γνωστό «καραβάκι», που για χρόνια στόλιζε τις πλατείες σε κάθε πόλη και γωνιά της ελληνικής επικράτειας.

Η Γαλοπούλα

Στην Ευρώπη υπήρχε παλαιότερα η συνήθεια να μαγειρεύουν μεγάλα πουλιά για το γιορτινό γεύμα. Προτιμούσαν τους φασιανούς, τις χήνες και τα παγόνια. Όταν, όμως δοκίμασαν τη γαλοπούλα, την καθιέρωσαν ως το κατεξοχήν χριστουγεννιάτικο γεύμα.

Στις αρχές του 19ου αιώνα, στο Νόρφολκ της Αγγλίας οι πτηνοτρόφοι έλυσαν το πρόβλημα της μεταφοράς της γαλοπούλας ως εξής: έβαζαν τα πουλιά να διανύουν πάνω από 100 χιλιόμετρα σε μια εβδομάδα για να φτάσουν στην πρωτεύουσα. Κι επειδή τα ποδαράκια τους δεν είναι φτιαγμένα για πεζοπορία, τους φορούσαν ειδικά καλύμματα ή τα βουτούσαν σε πίσσα, για να σκληρύνουν! Στο Περού, το αγαπημένο φαγητό είναι η καρδιά ταύρου στα κάρβουνα, με πολλά μπαχαρικά και ξύδι.
 

 Οι Μάγοι και πόσοι ήταν;


Η παράδοση αναφέρει άλλοτε δύο και άλλοτε περισσότερους.
Τον αριθμό «τρεις» τον ανέφερε ο Πάπας Λέων τον 5ο αιώνα, ο οποίος, όπως και ο Ωριγένης, τον καθόρισε από τα τρία δώρα που προσφέρθηκαν στον Ιησού Χριστό, το χρυσό, το λιβάνι, και τη σμύρνα.
Τα ονόματα των Μάγων είναι: Βαλτάσαρ, Κάσπαρ, και Μελχιόρ.
Στις απεικονίσεις των Μάγων, ο Κάσπαρ, ο γεροντότερος και σχεδόν πάντοτε με γενειάδα, είναι ο πρώτος, ο Μελχιόρ, πάντα νέος και χωρίς γενειάδα, είναι δεύτερος, ενώ ο Βαλτάσαρ απεικονίζεται πάντα πολύ μελαχρινός ή μαύρος και έρχεται τρίτος κατά σειρά.

Η 25η Δεκεμβρίου, ως ημέρα εορτασμού των Χριστουγέννων;

Επειδή οι πρώτοι χριστιανοί ήταν εκτός νόμου στη Ρώμη - δεν επιτρέπονταν να συναντιούνται ή να εκκλησιάζονται - μαζεύονταν στις κατακόμβες, όπου τελούσαν και τις θρησκευτικές γιορτές τους. Οι διωγμοί που υφίσταντο ήταν τρομεροί. Έτσι, αποφάσισαν να γιορτάζουν τα Χριστούγεννα στις 25 Δεκεμβρίου, την περίοδο δηλαδή που οι Ρωμαίοι ήταν απασχολημένοι με τα Σατουρνάλια.
Η 25η Δεκεμβρίου καθιερώθηκε ως ημέρα εορτασμού των Χριστουγέννων για πρώτη φορά στη Ρώμη, περίπου στα μέσα του 4ου αιώνα μ.Χ.
Την εποχή του Ιουστινιανού, τον 6ο αιώνα, ο εορτασμός των Χριστουγέννων στις 25 Δεκεμβρίου εξαπλώθηκε σχεδόν σε όλη την Ανατολή

 Πως προέκυψαν τα δώρα και ο «Σάντα Κλάους»;


 Η ανταλλαγή δώρων ανάγεται στην εποχή των Ρωμαϊκών εορτών. Οι Ρωμαίοι έδιναν δώρα ο ένας στον άλλο, καθώς και στους φτωχούς.
Το σύγχρονο σύμβολο της εμπορευματοποίησης των Χριστουγέννων είναι ο Σάντα - Κλάους, ο οποίος λανθασμένα παρομοιάζεται στη σημερινή Ελλάδα με τον Αϊ - Βασίλη.
Η "γενεαλογική" προέλευση του δυτικού Σάντα - Κλάους είναι ο Άγιος Νικόλαος, ο Επίσκοπος Μύρωνος - Λυκίας του 4ου μ.Χ. αιώνα, ονομαστός για την αρετή και την φιλανθρωπία του και φύλακας άγγελος των παιδιών και των ναυτικών. 

Πηγή: http://dim-rizou.pel.sch.gr/papers/dek2004/paper1.htm
Διαβάστε περισσότερα »

''Φραπές". Έτυχε..αλλά πέτυχε

Πόσοι από εμάς δεν έχουμε δραπέτευση με φίλους και γνωστούς, για λίγες ανέμελες στιγμές πίνοντας τον αγαπημένο μας frappe.
Μία συνήθεια που μπήκε στη ζωή μας εντελώς τυχαία και συγκεκριμένα το μακρινό μας 1957.
Σε μία παρουσίαση στη Διεθνή έκθεση Θεσσαλονίκης, ο υπάλληλος τότε Δημήτρης Βακόνδιος προσπαθώντας να φτιάξει έναν καφέ χωρίς να έχει ζεστό νερού (είχε ξεμείνει από ζεστό νερό) δημιούργησε τον γνωστό σε εμάς σήμερα ελληνικό φραπέ.
Frappe σημαίνει ανακατεμένος ή χτυπημένος, πίνεται κρύος, μέτριος-γλυκός-σκέτος ανάλογα τη ζάχαρη που επιθυμούμε όπως επίσης με ή χωρίς γάλα. Μη σας μπερδεύει ο Γαλλικός frappe γιατί εκείνος ανακατεύεται μεν σε σέικερ αλλά δεν έχει να κάνει με καφέ αλλά με το ανακάτεμα φρούτων ή γάλατος.
Οπότε η μοναδικότητα του είναι εκείνη που κράτησε στην πάροδο των χρόνων και μπήκε στην καθημερινότητα και στις καρδιές όλων μας.
Άρα την επόμενη φορά που θα βρεθούμε με καλή παρέα για έναν φραπέ (φραπεδιά), ας αναρωτηθούμε πως : '' τα λάθη κάποιων μερικές φορές, μπορούν να γίνουν μία αγαπημένη συνήθεια για όλους μας ''.
Διαβάστε περισσότερα »